Używamy plików cookies, by ułatwić korzystanie z naszych serwisów.
Jeśli nie chcesz, by pliki cookies były zapisywane na Twoim dysku zmień ustawienia swojej przeglądarki. Kliknij "Zamknij" aby zaakceptować naszą Politykę prywatności.
Autor wpisu:
mgbp2013
Data publikacji: 28.02.2013
Okres historyczny: 1800-1914
Kapliczka na cmentarzu parafialnym w Margoninie.
Margonin to niewielkie miasto w północnej Wielkopolsce położone na zachodnim skraju Pałuk, nad północnym brzegiem Jeziora Margonińskiego. Pierwsza pisana wzmianka pochodzi z 15 maja 1364 roku kiedy to, arcybiskup gnieźnieński Jarosław Bogoria ze Skutnik i biskup poznański Jan Doliwa z Lutogniewa ustalają granice pomiędzy diecezjami.
Prawa miejskie, uzyskane dzięki staraniom Teodoryka Przecławica przed 1402 rokiem, zostały utracone w czasie potopu szwedzkiego. Ponowna lokacja na prawie magdeburskim nastąpiła 20 lipca 1696 r. z woli Joanny z Krasińskich Gębickiej, kasztelanowej płockiej. Margonin był własnością prywatną i należał do Pałuków, Grzymalitów, Rokossowskich, Rozdrażewskich, Gembickich, Ciecierskich i Skórzewskich.
Do XVIII w. w mieście przeważała zabudowa drewniana. Kilkakrotnie niszczyły go wielkie pożary i wojny, a 1909 r. nawet powódź. Obecny wygląd miasta ukształtował się w drugiej połowie XX w.
Na cmentarzu parafialnym w Margoninie znajduję się kapliczka, jedna z najstarszych budowli w mieście. Obecnie kapliczka znajduję się na cmentarzu ale kiedy powstała cmentarza jeszcze tam nie było. Zanim powstała kapliczka w tym miejscu stał drewniany krzyż a na nim wisiał wykłuty metalowy krzyż i znajdowały się na nim inicjały (prawdopodobnie wykonawcy) M.Z. oraz A. 1825 czyli Anno - rok pański. Krzyż postawiono na rozdrożu dróg.
Przez Margonin kilka razy przeszła epidemia cholery. W 1831 r. w podziękowaniu za łagodne przejście tej epidemii w tym miejscu wybudowano z cegieł i zaprawy kapliczkę a drewniany krzyż został spalony. Na górze umieszczony został metalowy krzyż, który wcześniej wisiał na drewnianym krzyżu. Kapliczka poświęcona została przez ówczesnego księdza Andrzeja Kranca. Po raz pierwszy została naprawiona w połowie lat ’70 tych a w 2001 roku a po raz drugi i ostatni do tej pory, odnowiona została przez brata obecnego księdza proboszcza.
Źródło: Projekt"Ślady przeszłości"
Komentarze (0):