Wasze wpisy
Czechowicz - Poeta z Lublina
Autor wpisu:
Joanna Rocka, oprac. Paulina Sygnatowicz
Data publikacji: 22.11.2010
Okres historyczny: 20-lecie międzywojenne 1918-1939
Józefa Czechowicza nazywa się poetą muzycznej frazy, poetą snu, mistrzem aluzyjności i podwójnego planu. Przez większą część życia był związany z Lublinem, tu się urodził i tu zginął.
Czechowicz przyszedł na świat 15 marca 1903 roku w Lublinie. Ojciec poety Paweł Czechowicz – syn służącej z Żukowa, woźny a później inkasent w Banku Warszawskim w Lublinie i namiętny czytelnik gazet – cierpiał na chorobę psychiczną. Matka Małgorzata z Sułków, starsza od męża o 10 lat, starała się uchronić swoje dzieci (Józef miał siostrę i brata) przed konsekwencjami szaleństwa ich ojca.
W 1921 roku, po ukończeniu szkoły przerwanej ochotniczym udziałem w wojnie polsko-bolszewickiej, Czechowicz został nauczycielem, najpierw w brasławskiej szkole powszechnej, później w Słobódce. Znudził mu się jednak ten zawód, więc zaczął pisać. Jego Opowieść o papierowej koronie została wydrukowana w 1923 roku w „Reflektorze”. Czasopismo użyczyło nazwy grupie poetyckiej, w której znalazł się Czechowicz zafascynowany futuryzmem. Szybko jednak poczuł się znudzony i tą formą literacką, wciąż poszukiwał własnego języka. Chciał, aby „ludowe” znaczyło „ludzkie”, aby mowa poetycka – pełna brzmień, inkantacji – oznaczała sięganie do języka magicznego. Twórczość literacka Czechowicza cały czas szła w parze z pracą pedagogiczną. Poeta pracował w „Głosie Nauczycielskim” i został redaktorem „Płomyczka”. Oskarżenia o niemoralny tryb życia i homoseksualizm sprawiły, że musiał odejść. Zepchnięcie na margines nie trwało jednak długo. W 1934 roku Czechowicz zorganizował wieczór poetycki „Najazd Awangardy na Warszawę”, w 1937 pracuje w „Pionie”, później związał się z Polskim Radiem. 9 września 1939 roku zginął w Lublinie podczas bombardowania.
Źródło:
Czechowicz – w poszukiwaniu ukrytego miasta, t. 1–3, red M. Skrzypek, A. Kiszka, A. Zińczuk, Lublin 2006.
Herbert Zbigniew, Uwagi o poezji Józefa Czechowicza, „Twórczość”, 9/1955.
Podziel się:
Komentarze (0):
